کنترل خوش‌فرمانی خودرو با تأثیر دیفرانسیل فعال و بهینه‌سازی پارامترهای کیفیت فرمان‌پذیری

در این مقاله به بررسی بهبود خوش‌فرمانی خودرو از طریق کنترل مستقل توزیع گشتاور بین چرخ‌ها با استفاده از دیفرانسیل فعال و بهینه کردن پارامترهای کیفیت فرمان‌پذیری مانند سرعت جانبی و سرعت دورانی با تغییر در هندسه مکانیزم فرمان پرداخته شده است. دیفرانسیل‌های با قابلیت کنترل گشتاور  به عنوان یک راه حل برای از میان بردن محدودیت سیستم کنترل پایداری الکتریکی به وجود آمده‌اند. یک تابع هدف مناسب به منظور بهبود عملکرد کیفیت فرمان‌پذیری و پایداری خودرو تعریف و برای حل مسئله بهینه‌سازی از الگوریتم ‌ژنتیک استفاده شده است. مدل دینامیکی خودرو با درنظر گرفتن 9 درجه آزادی و سیستم فرمان با 4 درجه آزادی در نرم‌افزار متلب-سیمولینک مدل‌سازی و صحت مدل با نرم‌افزار کارسیم تأیید شده است. استفاده از دیفرانسیل فعال، سرعت متوسط خودرو را مقدار کمی تحت تأثیر قرار می‌دهد و این کاهش سرعت، هنگام استفاده از دیفرانسیل فعال به صورت همزمان در هر دو محور خواهد ‌بود. نتایج، بهبود عملکرد خوش‌فرمانی و رفتار خودروی بهینه‌شده را در مقایسه با خوردوی معمولی نشان می‌دهد.